فرض کنید که 100 نفر توی یک راهرو دارند نماز می خونن. این راهرو بعضی جاها تنگ میشه و به اتاق دیگه ای که بقیه نمازگزار ها اونجا هستند منتهی میشه. من دیر به نماز رسیدم و انتهای افراد پشت دیوار قرار گرفتم. و امام جماعت و حتی صف های دیگر رو هم نمی دیدم. مکبر هم نداشتیم. همه رفتند رکوع و من هم تکبیرة الاحرام رو بستم و رفتم رکوع ونماز رو شروع کردم.
نفر بقل دستی من داشت به نیابت کسی که از بقیه افراد و زمانی که باید حرکت بعدی رو در نماز به جا می آوریدیم انجام میداد و نماز می خوند. نماز اول تموم شد و من نا خود آگاه به خودم گفتم ببینم اصلا امام جماعت داریم. و تا اومدم خم بشم و نگاه کنم فکری به سرم زد و منصرف شدم از نگاه کردن. به خودم گفتم من انقدر ایمانم ضعیفه که باید ببینم. این همه آدمی که هر روز باهاشون داریم نماز می خونیم، شاهدان خوبی هستند برای اینکه حتما امام جماعتی هست و ترتیب و نظم نماز رو حفظ می کنه.
حالا این همه نظم و ترتیب حاکم در جهان نشانه وجود واحدی یکتاست و یکی از دوستان من در محل کار قبلی من می گفت باید برم و قیامت از خدا بپرسم !!!

نسل پدری من برای من و این همه انسان های خداشناس برای اون فرد و دوستان و انسان های خیر خواه (در طی نسل ها) وقتی در طی نسل ها به ما از شیعه از نسل ابراهیم و پیامبران و خاتم ایشان و ائمه و ... به ما رسیده و ما دیگر بهانه گیری نباید بکنیم.َ
بهانه گیری از تردید هایی که بر تاریخ دارند و بی اعتمادی اونها نمی دونم چه عاقبتی رو برای اونها داره رقم می زنه.
نظر شما چیه؟ من نمی دونم با این جماعت شکاک و مریب باید چه کرد. !!!؟؟؟

چقدر انسان عجیبه که چقدر ضعیفه و در عین حال چقدر می تونه از خودش بی خبر باشه.
چقدر غرورش می تازه تا که با خدا منازعه می کنه.
عجیب تر اینه که ما به ضعف خودمون پی نمی بریم.
به این دنیای بزرگ نگاه کن. این همه آدم. اونوقت بعضی ها ادعای ریاست و پول و دنیا به سرشون می زنه و
تصمیم کشتن یا صدمه زدن به انسان های دیگر رو میگیرند.
این نشون می ده همونطور که شعله های آتش که هم می تونه مفید باشه و هم خانمان سوز،
چقدر خواسته های انسان هم می تونه زبانه بکشه وبشه آدم هایی مثل نمرود ها و فرعون ها
و یا باعث معیشت انسانی چو حضرت علی (ع) بشه که علمش در خدمت معبود، نه در خدمت به نفس، و ... نهایتا انسانی در خدمت خدا باشه.
چطور میشه این امیال رو کنترل کرد
به طوری که باعث بدبخت شدن خود همین انسان نشه
بجز با تربیت انبیاء ؟؟؟
که عصاره همه اونها قرآن میشه
که اون هم با دست بندگان صالحی مثل امام علی (ع) نهج البلاغه میشه و ما نمی خونیم و یا سیره ائمه میشه و نمی دونیم
یا ادعیه میشه که با زبان ساده تر، تاریخ و قرآن و درس زندگی و ... رو در قالب کتابی مثل مفاتیح الجنان داریم و قدر نمی دونیم
یا ... اساتیدی مثل آیت الله جوادی آملی و بهجت ها و ...

ما اعتقاد داریم هیچ چیز توی این دنیا متعلق به ما نیست.
مثل اینکه بهت چیزی رو قرض بدم و ازت بخوام که بدیش به فقیر و تو گوش ندی.
این دزدی در مال منه.
حالا اگر این صاحب خدا باشه چه معنی میده؟

(ینفقوا مما رزقناهم)

 اصل مطلب از اینجاست که در انتهای نوشته، خواهد آمد.
وای خدای من!! به نظر شما چرا امام پنجم این پاسخ را در جواب آن یار خود فرمودند؟

نوشته بودی که نظر شما چیست؟  چرا امام این داستان را تعریف کرده.
استنباطی که ما می کنیم با احتمال است که شاید معنی آن این باشد که:
نمی دونم. اما ...
خدا رو شکر که منم تو عیدیت شریک کردی.
چیزی که می فهمم اینه که:
آدمی طبعی فراخ و گوناگون دارد (مثل همون مثل ها)  تا از همه لحظات تجربه ای نیاندوزد نمی تواند کامل شود و همین را می دانم که باید از فرصت ها برای آمادگی ظهور بر قلب ها و دولت کریمه امام زمان استفاده کرد.
اما می خوام نظر تو رو بدونم. که چی فهمیدی؟

اصل نوشته ایشان که باعث شد خیلی من رو تو فکر فرو ببره ...

اون ور من بودم.خیلی باری به هر جهته. خودم جزو سکان دارانش بودم
مسیری که داری انتخاب می کنی، مسیریه که مرد هایی اون راه رو انتخاب می کنن که باری به هر جهت هستند و هر چقدر هم که ادعا کنند که می تونن ... نمی تونن..
ببین یه فانونایی زو از طرف من تو ذهنت فرض کن: نگفتم بپذبر. گفتم فرض کن.
 اونم اینه که مردی که اون راه رو انتخاب کرده.
اسلام بهش میگه نماز بخون. نمی خونه، پس خیلی حرف گوش نکنه ها. خیلی سرکشه !!! به خودت نگاه نکن
اسلام بهش میگه خمس و زکات بده تا جمعه همسان بشه. پس آدم دست و دلبازی نیست و خودخواهه. اصل نمی دونه واسه چی اسلام بهش میگه خمش و زکات بده فقط به شبهاتی که توی دین ما بدلیل نادانستن مردم می ندازن گوش میده. پس مطالعه هم نداره. !!! به خودت نگاه نکن
اسلام بهش میگه روی یه کوازینی زندگیت رو بنا کن، انقدر خودش رو بزرگ و تجربه هاش رو بزرگ میبینه که دچار غرور و تکبره و میگه من؟ من حودم می دونم چجوری زندگی کنم !!! به خودت نگاه نکن
اسلام بهش میگه باقیات صالحات از خودت به جا بیار تا دنیا دنیاس باعث بشی که خیر از کلیدی که تو زدی به عالم بتابه. و اون اصلا میگه چرا باید از من خیر به کیس برسه !!! به خودت نگاه نکن
ببین چرا اسلام به ما میگه که اعمال نیک و بد این هاست و انجامشون بدین؟ چون همه دین اسلام بر هین پایه باقیات صالحاته. همه دستورات عبادی و اخلاقی. ببین کسی که ظلم نکنه و سرکشی نکنه و یه کم اهل میانه روی و پای موعظه نشستن باشه. از هر سبک و روش فکر کردن (یا ایسمی) چیزی رو می شنوه و اونها رو با هم مقایسه می کنه.

بیبن راهی که داری توش قدم میزنی ... ... (ادامه مطلب کلیک کنید