این بار نیز خلاصه ای از تفسیر سوره ی بقره که توسط آیة الله جوادی آملی ایراد شده است می پردازم.

نماز برای فرد مسلمان فریضه ای است واجب که بعد از مراحل ایمان که در مقاله ی قبلی خلاصه ای از آن ارائه شد، خواندیم که انسان جستجوگر همواره سوال هایی دارد که باید به آنها جواب دهد و فطرت خود را بشناسد و در این مسیر که به نظر من همان سیر و سلوک است در مسیر تکامل، گام بر می دارد تا آنجا که ایمان خود را از روی آیه ی 285 بقره کامل می کند و بعد از آن یاد می گیرد که نماز بخواند و از کلام ائمه معصومین و یا از رساله با فرائض خود آشنا می شود و می فهمد که باید خدا را اینگونه عبادت کند و بعد از آشنایی با چگونگی ادای فرائض با آداب واجب و مستحب آن که حدود 4000 مورد است آشنا می شود و رفته رفته اسرار نماز را یا در میابد و یا کسی سر راه او قرار می گیرد و او را از اسرار نماز آگاه می کند و در این طریق مسیر را سالک می پیماید.

نمازی که از ما خواسته اند بخوانیم نشانه هایی دارد . نماز باید طوری خوانده شود که هم خود ایستاده باشد و هم توانایی ایستادگی بخشیدن به دیگران را داشته باشد و اولین نشانه ی این نماز آن است که برای خود کسی که نماز را می خواند ، دو نشانه ی دوری از گناه و ترغیب به انجام واجبات -همگی- را برای نمازگزار فراهم می کند یا خیر. تا آنجا میرسد که در صحرای کربلا نمازی می خوانند که ...

نمازی که از آن تعبیر به ستون دین شده چنین نمازی است که بعد از یاد گرفتن و صحیح خواندن و رعایت آداب و پی به اسرار بردن رفته رفته و تدریجی در نمازگزار واقعی ایجاد می شود.

خلاصه ی تفسیر سوره ی بقره آیات ابتدایی از 1-5 در بیست جلسه ی اول تفسیر این سوره توسط استاد آیت الله جوادی آملی دامت برکاته می شنویم:

کسانی که به دین خدا ایمان می آورند از طریق پیامبران و ایمان ابتدایی ابتدائاً ایمان به پیامبری خود اون پیامبر است که قدم های بعدی در تکامل ایمانشان را بر می دارند. انسان ابتدا عقل خود را در میابد و سپس در تنهایی های خود برای این عالم خالقی را میابد و بعد به دنبال حجت می گردد و سخن هر کسی را که خود را فرستاده ی خدا بداند گوش فرا می دهد و سپس در بین پیامبران (چه فرستدگان و رسل واقعی و چه دروغین ها به براهین آنها گوش می دهد و براحتی از پس سنجش اینکه کدام جهان بینی به فطرتش می خورد در میابد که پیامبران الهی حرفی وحدت زا می زنند و از آنجا به بعد در تمامی فروع راه را میابد.
ایمان به غیب را از ایمان به خدا در میابد. زیرا هیچ پیامبری نیست که فرمان اینکه تو پیامبری را از خدا به صورت وحی نگرفته باشد. پس از ایمان به خدا ایمان به وحی و ایمان به پیامبر را دارا می شود. سپس ما مسلمانان ایمان به قرآن و اینکه این قرآن بدون هیچ قصوری از جانب خدا بوسیله ی فرشته ی وحی بر قلب پیامبر فرود آمده می رسد.ایمان به روز حساب و معاد و قیامت را نیز از اینکه هم سخن پیامبر است و هم اینکه ایمان های قبلی همگی، و عقل و حساب و کتاب ناقص دنیا او را به یاد حساب و کتاب دقیقی می اندازد که اگر نباشد خارج از عدل است. 
در انتهای سوره ی بقره آیه 285 که قرائت آن بعد از نماز نافله ی عشاء تا صبح ثواب عبادت را نصیبمان می کند نیز می خوانیم که : آمن الرسول بما انزل الیه ... که در آیه 2 به صورت فی الجمله و خلاصه و در این آیه به تفصیل و بالجمله آمده و جزئیات ایمان را برای مسلمانان تشریح کرده.

در پست قبلی دوستی سر زده بودند و نوشته بودند که:"سید جان من خودم را سید و بی بی فاطمه ی زهرا را مادر خودم می دانم" ... و من نوشتم:"سلام علیکم! از آیت الله جوادی آملی در تفسیر سوره ی ابراهیم نقل می کنم که می فرمایند:"هر کس به این حدیث شریف و نورانی پیامبر را شنید و لبیک گفت و عمل و سیره ی ما را طی کرد از ماست" و تو  گوش بده به این حرف : "انا و علی ابواء هذه الامة" یعنی "من و علی پدران این امت هستیم".

توی تاریکی شب وقتی داره خوابت میبره. وقتی بدونی که کسی توی خونه نیست و یه صدایی بیاد سرت رو بلند می کنی و چشم هات رو حیرت زده باز می کنی و گردن می کشی ببینی چی شده. اما توی این دنیای تاریک وقتی صدای مهلک یه گناه مثل غیبت و تهمت رو از درون خودت می شنوی شایسته نیست که عکس العملی نشون ندی و بی خیال باشی. آخه مگه نه اینکه یه روزی باید جلو خدا جواب بدیم؟
یاد تفسیر سوره ی ابراهیم آیه ی 43 که راجع به آخرت و روز قیامت هست به این مضمون : (مهطعین مقنعی رئوسهم لا یرتد الیهم طرفهم و افئدتهم هواء) در تفسیر این آیه  آیةالله جوادی آملی می فرمایند‏: روز قیامت که سر از قبر برداشتند گردن ها کشیده و چشم ها حیرت زده و حیرتی ماندگار که لحظه ی بعد بر طرف نمی شود و این حالت بر آنها ماندگار است.
و در ترجمه داریم : (در آن روز سخت آن ستمکاران-که در آیات قبل روایت حال آنان بود-) همه شتابان و هراسان سر به بالا کرده و چشم ها واله مانده و دلهاشان به دهشت و اضطراب است

عبرت گرفتن یعنی از کنار حادثه ای بی تفاوت عبور کردن ؟ یا درس گرفتن و متحول شدن و برنامه ریزی دقیق کردن و همت کردن و طریق زندگی رو به سمتی پیش بردن که خودت پیش وجدانت راحت باشی؟ که خب تونستم توبه کنم ! و فقط استغفر الله نگفتم

خدایا به ما توفیق بده که به فرموده امام زین العابدین (در صحیفه دعای شماره ی 31) خوب گوش بدیم و بتونیم توبه ی واقعی کنیم

(در صحیفه سجادیه دعای شماره ی 31) لینک لینک2  نیایش در درخواست توبه و طلب مغفرت از خداى تعالى

اگر شما در دنیای آی.تی بروز باشید حتما با محصولاتی که با نام ویرچوآل شروع می شود برخورد کردید. Virtualization و مقاله ها و محصولاتی که در حوزه ی آکادمیک و بازار تولیدات نرم افزاری بیرون می آید بسیار رو به گسترش است. امروزه دو سیستم عامل بزرگ و بی رقیب که هر کدام در حوزه هایی واقعا بی رقیب هستند، توانستند حرف هایی برای گفتن داشته باشند.

در شبکه ای بنده یکی از ادمین های آن هستم یک تیم منسجم از هر رشته ای وجود دارد. تعداد 7 ادمین به طور تخصصی روی تخصص های مختلف مجرب هستند و در عین حال در کار هم کم و بیش با خبرند و از تئوری های کار ها با خبرند.

در چند روز گذشته که من ILO را راه اندازی کردم و ESX Server 3.0 را راه اندازی نمودم و شروع به انواع تست OS ها نمودم، به این نتیجه رسیدم که روی سرور های HP موجودمان می توانیم Web Server و IIS Server و SQL Server به صورت Dedicated داشته باشیم تا دیگر بر روی کلاینت ها تیم های برنامه نویسی هم مجبور به نصب SQL MSDE نباشند.

این بار سراغ ورژن برنامه ی تحت سرور مایکروسافت رفتم و متوجه شدم اشکالی از نصب Virtual Server 2005 داشتم بخاطر ویندوز 2003 ام بوده و ویندوز 2008 بتا ورژن رو از روی نورتون گوست GHOST  برگردوندم و براحتی نصب کردم. و الان می تونید با زدن یک ایمیل عکس های اون رو بگیرید و به صورت  illustration ببینید

بسیار گناه بزرگی است زیرا بزرگترین گناه این است که توبه را به فردا به تاخیر بیاندازی و یا برای جبران خسارت هایی که از تو سر زده و بواسطه ی اعمال تو بوده است، به خودت بگویی فردا وقت دارم.

بعضی ها بهت می گن می دونیم. اما عمل نمی کنن. بهش میگی بی تکلف باش. میگه می دونم اما خودش رو انقدر تو زحمت و حول و لا می اندازه که هم اعصاب خودش رو خورد می کنه () و هم اعصاب اطرافیانش رو متشنج می کنه.

می دونم گفتن هاش. تو رو یاد آدم هایی می اندازه که هر چی بیشتر می دونن واسه اطرافیانشون زجر آور تر می شن. بعضی ها برعکس، همه چیزی هم می دونن و مطمئنن، اما تابع اند و رام. چرا؟

تزکیه. این همون مفهومیه که خیلی ها از آدم تا خاتم و بعد از اون ازش حرف زدند. اما اونی که راه رو رفته رو رسیده رو شما کی می دونی؟ همه چی به جواب این سوال بستگی داره. انسان ها بجز اینکه می تونن مقتدا و الگوهایی مثل ائمه ی اطهار علیه السلام داشته باشند و در کنار اونها یه همدوره و هم عصر هم خیلی می تونه راه گشا باشه. ببینید اگر قبول کنیم که مکتب زنده است باید بتونیم مصداقی از اون مکتب رو ببینیم یا راجع بهش بخونیم یا ازش بشنویم. ارتباط ما با امام زمانمون از لحاظ شنیداری گفتار با ایشون قطعه. اما به یقین میگم که ارتباط معنوی ایشون با شما همیشه هست و این مائیم که از ایشون قافلیم نه اون از ما.

به اینجا رسیدیم که شما کسی رو این راه رو رفته باشید کی می دونید؟ من به شخصه آثار امام خمینی از دستخط گرفته تا چاپ شده و از قول و خاطرات گرفته چه فیلم و تصویری و صوتی و چه نوشته، روم بسیار زیاد تاثیر میذاره. به قول آیت الله جوادی آملی اثر موعظه گر دو مرحله است یکی در بیان از مرحله ی ایجاد صوت و رسیدن به گوش مخاطب و دومی نوشته ها از مرحله ی جوهر سیاه بروی کاغذ تا چشم مخاطب. اما از اونجا به بعد از چشم تا قلب و یا از گوش تا قلب اون کسی که بیشتر عمل کرده، می تونه بیشتر برای خودش باقیات صالحات بجا بذاره.

هر انسانی می تونه از هر لحظه ای برای تقویت اراده اش استفاده کنه. رمز خلقت الهی هم در میان امتحانات اینه که اراده ی ما از این آزمایش بزرگ و حیاتی تا امتحان الهی بعدی چقدر تقویت شد؟ و یا سست شد؟

به خودمون و میزان مراقبتِ خودمون از خودمون داره. استاد شهید مطهری توی کتاب ده گفتار میگن. هم لباس از بدن محافظت می کنه و هم کسی که لباس پوشیده باید از لباسش محافظت کنه و مثال می زنن که تقوی هم همون حصن و سپر و محافظی هستش که باید هم تقویت اش کرد و هم ازش محافظت کرد برای اینکه توی لحظه های بسیار سخت فقط تمرین کرده هان که موفق اند.

باید قیام برای ترک رذیلت ها کرد.