واقعا بعضی وقت ها هر چقدر هم که سعی می کنی کم حرف بزنی، اما وقتی نظرت رو می گی هم واسه هر کسی نمی تونی توضیحش یدی. چون حس می کنی ممکنه اون خبر رو بشه به هر آدمی داد چون باید اهل باشه تا حرفت رو بفهمه اما دفاعی نداری بکنی مگر اینکه یه سری اسرار رو بگی که راضی نیستی.

می دونین چقدر آدم هستند که مثل شما فکر نمی کنن. هفت میلیارد تا. به قول امام خمینی وقتی نفس میاد وسط وقتی اسم من میاد وسط و وقتی انسان ها در محاسبه ی بین متغیرات خودشون رو هم محاسبه می کنند و مال من و پول من و موقعیت من و جایگاه من و بقیه چیز ها میاد وسط دیگه قضاوت مشکل میشه و حتی پذیرش نتیجه ی یک قضاوت. اکثر وقت ها چون به نفع مانیست. بعضی وقت ها حتی بخاطر اینکه بگیم چقدر آدم خوبی هستیم توی خیلی از موقعیت ها دیدم که دوستان، با ایتمه می دونند این موضوع هست و این مشکل هست، اما چون می دونستند که تو روایت رو شنیدی که نسبت به مومن خوشبین باش، خودشون رو به خوشبینی می زنن، اما من فکر نمی کنم که بعد از تحقیق و سوال و پرسش، به ما گفته باشند که خوب رو با بد قاطی کن و خودت رو به حماقت بزن ! درسته که نباید نسبت به هم بدبین باشیم، درسته که تجسس در رفتار ما ما رو وسواسی و بدبین می کنه نسبت به ذات آدم ها . اما رخنه کردن افراد احمق و بد بیشتر تاثیر خواهد گذاشت و ما رو به آدم ساده لوح تبدیل می کنه. البته یا یه حدی از این ماجرا باید هم باشه. یعنی اشکالی نداره که زیاد هم فضول باشیم و اینها. اما اینکه بدبین باشیم هم ما رو نسبت به خیلی از روابط اجتماعی طور دیگه ضعیف می کنه. هیچ وقت نباید یادمون بره که شیطون حاضره و می خواد یه جوری با همه ی این استدلالات ما رو گمراه کنه. باز هم باید جانب احتیاط رو گرفت و مواظب بود.

اسکن مدارک و دوره هایی که در طول 19 سال تحصیل از دیپلم و دانشگاه گرفته تا کلاس های حیطه ی آکادمیک برای ارشد و حیطه ی  مایکروسافت و سیسکو و لینوکس و برنامه نویسی و مدیریت شبکه و طراحی صفحات وب و نصب انواع سرور ها و رک ها و راه اندازی شبکه و نصب تجهیزات شبکه و نرم افزار ها و سخت افزار های مختلف ...

http://images.google.com/images?svnum=10&um=1&hl=fa&lr=&q=saber+tabatabaee&btnG=%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C+%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1

یه نگاه به اسلام می اندازم. به الگوهامون به امامان و زندگیشون و منش اشون. بعد یه نگاهی می اندازم به خدایی که من رو آفرید و هدف از خلقت که واسه انسان تکامل رو خواسته که بهش الان زندگی داده دنیا داده. عمر داده. الان زنده اس و داره می خونه.
می دونم چی از من می خواد. الان دیگه لازمه دوباره یه نگاه به ائمه بندازم. ایندفعه دیگه لازم نیس چیزی بهم بگی یا تفسیر و توضیح بدی. خودم می فهمم که اونها چطور زندگی کردند و حتی وظیفه ی خودم رو هم بهتر میفهمم.
می رم سراغ آدم هایی که دارند رو کره زمین گناه می کنن. گناه نه. بزرگ ترین گناه که غفلت از هدف آفرینش اشونه. یه عده اون گوشه ی دنیا کافرند به خدا. سردرگم اینکه خدا هست یا نه. یه عده به هر دین و آئینی کافرند و حاضر نیستند حتی یه لحظه به یکی از فریضه ها عمل کنند و خودشون رو در قید و بند قرار بدهند و فقط دوست دارند که خواسته و امیال دنیایی شون رو پاسخ گو باشند.
میام توی ایران. باز هم آدم های مختلف می بینم. بعضی هامون که از خانواده ی غیر مذهبی و غیر دینی هستیم. بعضی دیگه هم که مثلا توی شهر مذهبی به دنیا اومدیم و یه سری کار ها فرهنگ عمومی ماست. همون آَش و همون کاس اس. هیچ کس حاضر نیس به معنای واقعی عوض بشه. جهاد کنه. قیام واقعی کنه. تلاش اش رو واسه درس. واسه خدمت چند برابر کنه. آخه آدم مومن باید مثل رهبر قیام کنه و توی هر زمینه ای هر کاری از دستش بر می آد انجام بده وگر نه هیچ.
شیطون از همه ی ما داره بت میسازه یه مجسمه ی ثابت که دیگه کار واسه تغییر و عوض کردنش گذشته. انگار اصلا خیال نداریم عوض بشیمو تلاش کنیم. فقط یه سری چیز ها لق لقه ی زبون امون شده. گریه کردن و دعا خوندن و یه سری مراسم ها که انجامشون ندیم خیلی بهتره. چون با عمل ها و نتیجه ی عمل هامون جور در نمی آد. بخونیم. نماز باید بخونیم. نماز جمعه و راهپیمایی ها باید شرکت کنیم. دعا و مناجات نه تنها لازمه بلکه واجبه. هر جور اتحاد و عمل دسته جمعی که سفارش شده هم لازمه. اما بابا جون یه کم همت در اعمال روزمزه. در اخلاق. در وظیفه شناسی. بابا مگه ما نباید یه اتفاقی از درون برامون بیافته. مگه نباید عوض بشیمو مگه نباید از این همه گریه و فریضه نتیجه ای بگیریم تا کی صحبت از پول و مادیات و جمع کردن سکه رو سکه.
شب قدریه بعضی چیز ها برام دارن بی معنی میشن. کل سال خدا می دونه که سخنرانی گوش دادم. کل سال مناجات کردم. کل سال سعی کردم از هر روزش استفاده کنمو کل سال تفسیر گوش دادم و سعی کردم قرآن رو توی زندگیم احیا کنم. هم عملا و هم مدعی بشم که می تونم. هم بخوام از خدا. زاری کنم. زجه بزنم. حس می کنم امشب. در یک شب چه چیزی می تونه من رو تغییر بده.؟ من توقع یه زلزله ی بزرگ دارم. فک کن امشب هم مثل همه شب های دیگه یه انگشت ندامتی گزیدیم که نمی دونیم و هیچ به هیچ تغییری نکردیمو فقط داریم بار گناهانمون رو با از دست دادن موقعیت های خوبی مثل چنین شبی سنگین تر می کنیمو به ازای هر شبی که انقدر استغفار کردیم باید جواب بدیم. اگر نمی خواهیم مسلمون بشیم چرا اینقدر فیلم بازی می کنیم؟ بیاییم بریم دنبال کارمون !!! اگه می خواهیم آدم بشیم به خدا این رسمش نیست.
همه چیز درسته و همه چیز سر جاشه. من نمی خوام بگم نکن. می خوام بگم این همه راه رو اومدی کامل اش کن. همت کن. اراده کن. تصمیم بگیر. تو اومدی که بپری. پرنده باشی. بشو. اگه نپری به هدف خلقت نرسیدی.
رسمش اینه که این همه زاری به درگاه خدا (اگه واقعا زاری به درگاه خداست) خودش رو توی چند تا چیز نشون بده
اول خدمت به خلق = همه ی ما از صبح تا شب واقعا به فکر کم کردن مشکلات خودمون هستیم یا مملکتمون؟ یا همسایمون. یا کم کردن فقر از جامعه ی اسلامی. فقر مالی فقر علمی
دوم انفاق. اون حلقه ی مفقوده ی همه ی جوامع توی کل دنیا. اگه پولی دنیا داره به اسم انفاق خرج می کنه واسه حفظ آبروشه. به ما گفتند تنها اون انفاقی ازتون پذیرفته میشه که بهترین و عزیز ترین چیزتون بگذرین و بخشش کنین نه هر صبح 200 تومن و 2000 تومن. خیلی بیشتر از اینها. اگه راست میگین از هر چی بهتون دادند، انفاق کنید. اگه راست میگید که نعمت های خدا رو نمیشه شمرد. بشمر و تا آخر عمرت از اونها انفاق کن. اگه به دنیا اومدی مادر مهربون داشتی، همین الان برو تکفل یه یتیم رو بگیر اگر مال داشتی از بهترین مال هات بگذر و انفاق و صدقه و زکات و خمس ات رو بده. اگه عمر بهت داده جون یه نفر رو که از قرض توی زندون داره عمرش تلف میشه جلوگیری کن. اگه استاد خوب داشتی، استاد خوب دیگری باش. اگه جای خوب درس خوندی شرایطی رو برای خوب درس خوندن بقیه فراهم کن. اگه جوانی ات رو قدر دونستی و خوب استفاده کردی، به دیگری هم یاد بده که اینطور بشه. اگه چیزی بلدی یاد بده. اگه تجربه ای داری به دیگران هم بده.
سوم عبادت. که همه ی اینها که شمرم از تو عابد میسازه - قربت الی الله - الله اکبر -

یه نام خدا

دعاها و احادیث

هر چی بنده های صالح خدا و با تقوا دارند از تقواشونه و سپس از دعاها و احادیث و در یک کلمه از ائمه دارند. اونها بعد از تهجد و راز و نیاز و توکل و توسل در عمق اشون که می نگری هیچ چیز بجز خدا نمی یابی و دعاهاشون در حق خودشون بوده که اونها رو به اینجا رسونده.

من یتق الله ... ان اکرمکم عند الله اتقاکم ... می گفتی: اون هایی که تو میگویی ماورایی است و چیزی که من ازش حرف می زنم مربوط به رعایت قوانین و مشترکاتی است که به وحدت بین مسلیمین کمک می کند. در این شکی نیست امام خمینی می فرماید : اصولا دعوت به اسلام دعوت به وحدت است و بسیاری از اسرار در بسیاری از فرائض دینی بعد از عبودیت و صلّ بین معبود و مخلوق، به همین وحدت می رسد و میبینیم که اصولا دعوت به اسلام دعوت به وحدت است. در اینکه مسلمانان باید پیرو مقیدات باشند، شکی نیست. من می گویم 99 درصد از ایمان به ظاهر نیست. من می گویم 99 درصد از تقوا ریش بلند و موی کوتاه خوابیده و شانه زده شده به کنار نیست. من می گویم شلخته بودن انسان را از اسلام خارج می کند من می گویم هر کس تنبل است دارد آبروی اسلام را می برد. چه بهتر که دست از سر طرفداری این دین برداریم و او را راحت بگذاریم.
حالا اگر عزم مان را جزم کردیم تا مومن باشیم اشکالی ندارد. استقیموا بالصبر و الصلوة. اگر تنبل نباشد اگر ظاهرش را برای خدا زیبا کند اگر مسلمانان در دنیا به فرموده ی رهبری هدفشان این باشد که روزی برسد که ان شاء الله الگو برای جهانیان شوند، با تنبلی و بی خیالی و بی مطالعه ای و خواب و اینها ره به جایی نمی برند. چند ساعت در شبانه روز مطالعه می کنیم؟ چند ساعت بجز تلاش برای گرداندن زندگی مادیمان برای خدا جهاد میکنیم؟
امشب مسابقه ی برنامه ی از تو می پرسند که راجع به مطالعه ی کتاب های شهید مطهری است پرسید : مشکل اصلی مسلمانان چیست که همان تنبلی و تلاش نکردن بود. واقعا مشکل ما مسلمانان برای وقوع مقدمات برای ظهور تنبلی ما مدعیان نیست؟ که چندی است در بدنه ی حوزویان و دینداران مرا رنج می دهد. شیطان از درون به واقع برای همه ی ما نقشه کشیده و هر کدام از ما را به اندازه ای به سمت خود کشیده و می دانم که دارم مبالغه می کنم یا نه. اما انسانی بجز امام زمان نیست که در معرض خطر شیطان نباشد و این که من می گویم چیزی نیست، باید بگویم انسانی بجز او نیست که شیطان را نپرستید. یعنی ما پیرو شیطانیم؟ بله. متاسفانه. هر چند ریش داریم و صبح تا شب چند رکعت نماز می خوانیم و صوری عباداتی که می دانیم انجام می دهیم. اما این کار عجیبی است؟ که می دانیم ائمه از ما انتظار دارند که بیش از این باشیم. تو خودت یه نگاهی به روحانیون اطراف خودت بیانداز و ببین که چقدر بجز لباسی که به تن برای اسلام دارند، میتوانند مفید باشند و واقعا هستند !!!؟

هر جای اسلام رو که گوشزد کنی، سودمنده. یه مثال بزنم؟ یه دفعه استادی بهم گفت هر چند کاری که می کنی اندک باشه و کم اما تداومش نزد خدا پسندیده تره. من با خودم نشستم و توی اعمالم چیزی پیدا کردم که خیلی به این حرف می خورد. پیش خودم فکر کردم که این استاد شاید از خلوت من با خبر هست یا کسی بهش خبر میده و بعدها فهمیدم که زیاد فرقی هم نمی کنه که حرفی به زبان دوستان خدا جاری بشه که به درد بخور چنان باشه که تو فکر کنی او از خلوت تو با خبره و خیلی چیز ها رو میدونه در صورتی که اون خداست که از همه ی غیب های تو با خبره.
و بعد ها فهمیدم که از این بالاتر هم میشه و اون اینکه این جملات از زبان دوستانی از خدا سرچشمه گرفته و نسل به نسل به زبان و دل دوستان دیگری از خدا ماندگار شده و حالا به من رسیده. به ما رسیده و ما باید برای تشویق شدن به عمل بیشتر به اونها بدونیم که این ها کلام معصومه و این همه اعجاز از جانب خداست که از مجرای فیض اونها برای این رد میشه که دوستان خدا هستند.

داره یه اتفاق عظیمی میافته ! ما در روایات و توصیه هایی که بهمون شده، خوندیم که آخر الزمان از نسل ِهمین آدم هایی که روی کره ی زمین زندگی می کنند نسل پاکی از سلاله های نون حلال خورده و تابع به بایدها و نباید های دین زندگی خواهند کرد، که لیاقت همدوره شدن با امام زمانشون رو پیدا می کنند.
داره یه اتفاق عظیمی میافته ! تو می بینی که بعد از 1400 سال کسانی لیاقت شهید شدن رو پیدا می کنند و اون هم به رهبری امام خمینی و بعد از چندی دیگر، کسانی مثل ازغدی ها و احمدی نژاد ها به رهبری آقا امام خامنه ای متولد میشن.
اما در همین حال شقی ترین مردم هم زندگی می کردند. کسایی که نسبت به جنگ و انقلاب بی تفاوت بودند و بعد ها هم هیچ کاری که نکردند در جامعه ظلم ها کردند.
می خوام از ظلم این ها بگم. ظالم ترین مردم نیستند کسایی که، وقتی همه دارند سختی می کشند و برای یه هدف واحد جون می کنند و خودشون با دست خودشون مملکت اشون رو میسازند، یه عده ای مثل اینها همش طاغوت پرستی کنند و تفرقه افکنی کنند و شایعات اونها رو در جامعه رونق بدهند؟
آیا ظالم ترین مردم کسایی نیستند که مستقیم بدتر از دشمن بیان و جلوی حامیان انقلاب رسما وایسندو هر چی گفتند نفی کنند و هر کاری کردند یا نگذارند انجام بدن یا کوچیک جلوه اش بدهند؟
آیا ظالم ترین مردم کسایی نیستند که به قول قرآن : راه خدا رو کج نشون می دهند (س ابراهیم - آیه 3) و راه های ظلم به خود و دیگران رو تبلیغ می کنند و حرف شیطان های زمانه رو تکرار و تلقین می کنند.
آیا ظالم تر از گناه کار ها و ربا خوار ها و زمین خوار ها و رشوه خوار ها و حتی ثروت مند هایی که با نامسلمانی و اعمال ضد انسانی و اسلامی، دارند اثر های غیر قابل برگشتی رو روی پیشروی این توده می گذارند؟
آیا ظالم تر از انسانی که به راحتی کار مسلمون دیگر رو کوچک جلوه میده وجود داره. وقتی که نگاه ائمه به رفتار و اخلاق جامعه ی اسلامی این بوده که هیچ وقت حرف و شخصیت همدیگر رو خار نکنیم.
ما چقدر وقت واسه اشتباه کردن داریم. چقدر وقت واسه این داریم که به این اخلاق افتضاح مون خاتمه بدیم و بالاخره کی میشه که جا پای ائمه نه بلکه پا جا پایی بگذاریم که بهمون گفتند و ازمون خواستند و ازمون انتظار دارند
آیا منافق تر از کسایی که توی دولت هستند و مخالفت ها می کنند و چوب ها لای چرخ نظام میذارند پیدا میشه؟

خداوند می فرماید:"آنان که از آن چیزی که ما رزق و روزی شان کردیم، انفاق می کنند". بعد از تقوای عملی و تقوای اعتقادی، نوبت تقوای مالی است. پاک بودن مال انسان نیز از تقوای متقیان است. آن کسی می تواند به تقوا و فلاح برسد که انفاق کند و روحش چنان تطهیری می شود که قرآن را درک می کند. این مساله چونان اهمیت دارد که احادیث زیادی وارد شده که اگر مردم می دانستند که چقدر خشنودی خداوند عائد آنها می شود هیچ وقت دست سائلی را رد نمی کردند. و این ارزش بدان دلیل است که سنگین ترین مرض که شح و بخل درونی است درمان می شود. در ضمن این مال باید از دارائی حلال باشد مثلا خمس و زکات داده شده باشد. از راه درستی بدست آمده باشد.

این بخل درونی رفته رفته در انسان زیاد می شود چنان که اگر همیشه در حال ترمیم این مرض نباشیم به چنان بخلی تبدیل می شود که در عاقبت انسان باعث ضلالت می شود. همه ی رذایل مثل بخل اینگونه اند.

انفاق از علم و مال و وقت و عمر و طعام (که آن را اطعام گویند) و حتی اجزایی که بعد از مرگ به دیگری می توانی اهدا کنی. هر چه از علم انفاق کنی زیاد هم می شود، پس به همان صورت است فرمایش خداوند متعال در قرآن که انفاق و بخشش را به 7 برابر و آنوقت به 100 برابر و آنوقت به دو برابر و در نهایت به قدری که خودش می داند و برای ما قابل شمارش نیست زیاد می کند.
ادامه مطلب...

واقعا هم همینطوره. چی؟ اینکه قرآن واسه این اومد که ماها رو از آتش نجات بده. چرا؟ به نظر من ما آدم ها بدون دین نمی تونستیم راه رو از چاه تشخیص بدیم. ثابت کنم؟ من وقتی به این باید ها و نباید و گزاره های دینی نگاه می کنم به عظمتی ازز توصیه های اخلاقی بر می خورم که این رو می فهمم. شما چی تا حالا نشده خودتون رو مثل رشته ای که توی دانشگاه درسش رو تو دانشگاه خوندین بشینید و تمام این احادیث رو یه نگاهی بندازید. یه فاز مطالعاتی برای خودمون باز کنیم و  خیلی جدی چهار سال پیش مکتب امام صادق درس بخودنیم.

توی یکی از دعاهای امشب که شب قدره، می خونیم. قبل از اینکه قرآن رو باز کنیم میگیم. خدایا این قرآن اومد تا ما رو از آتش نجات بده و تعبیر بنده اینه که فقط با خوندن و پی در پی مقایسه ی اعمالمون با قرآن می تونیم نجات پیدا کنیم که خوندن و انس گرفتن یقینا درجه و مقام بالایی از این طی طریقه.