مادر! کسی که محبت بی دریغ و بی توقع اش همیشه تو ذهنم هست و خواهد موند. عاشقی رو به حد بالای خودش بهم یاد داده و منم دارم فکر میکنم که چطور میشه برای آینده مثل او بود. آحه عشق واقعی رو وقتی مادر به بچش یاد می ده باز هم آدم رو یاد خدایی می اندازه که همین طور (محبت بی دریغ و بی توقع ) به همه مردم داره.

خدا همه بنده هاش رو انقدر دوس داره که حتی اگه انکارش کنی. حتی وقتی بد ترین بی احترامی ها از بنده هاش سر میزنه بازم لطف دریایی اش کسی رو دریغ نمی کنه.

من همیشه نظرم و فکرم این بوده که ما هم می تونیم صفات خدا رو تو حداقل یه لحظه تجربه کنیم. درسته که شیطان و ارث تکبرش همیشه برای ما هست و وسوسه ها و وفای به عهدی که توی مهلت زندگی انسان روی زمین بهش مهلت داده شده تا ثابت کنه تکبر میتونه پیروز باشه یا خاکی بودن(مثل انسان).

آره شیطونی که قسم خورده تا سر حرفش وایسه و انسان رو که اختیار برای انتخاب راه خدا و غیر خدا داره رو گمراه کنه و ثابت کنه که دلیل و توجیهی که برای سرباز زدن امر خدای تعالی برای خودش از سر غرور و تکبرش برای خودش بریده می تونه بپوشه.

ولی طفلکی شیطون نمی دونه که همون اول بهش گفتن تو رانده شدی و معلومه هنوزم داره تکبرش چشماشو کور میکنه و نمی تونه بفهمه که تو که از اول رانده شدی. توی که از حرفی که خدا باهات بیان کرد فهمیدی که اونی که تو رو آفریده داره بهت میگه نکن.! من خوشم نمیآد.

ولی ماها هم کارایی که خدا بهمون گفته نکنید رو می کنیم. ولی توبه می کنیم و می دونیم داریم اشتباه می کنیم. یه ذره به راه اشتباهمون ادامه بدیم ما هم از درگاه خدا رانده میشیم و (ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم) برای ما رخ میده و وقتی رانده شدیم و خدا مهر سنگدلی رو به دلمون زد دیگه هیچی نمی شنویم و حقیقت ازمن دور میشه و هیچ امیدی به برگشتنمون نیست.

همه وقتی از علاقه میگن. میگن باید کنترلش کرد. اونها میگن همه چی رو باید کنترل کرد. من قبول دارم که باید نگاه و حرف و رفتار و و کلا نفس رو کنترل کرد. اما علاقه به فرزند و همسر و پدر و مادر? کنترل نمی خواد. همیشه وقتی طرفت آدم نالایقی هست آره!(واسه حتی سلام کردن و محبت کردن و بگیر برو بالاتر دریغش کن) ولی اونهایی که میگن به همسر و فرزند و پدر و مادر و برادر و خواهر که نمیشه درون خودت رو بازگو نکنی.میگن ولی من همینجا بگم اصلا از انسانیت به دوره. شما قبول می کنید که یکی بهتون علاقه مند باشه و

به مادرم گفتم: وقتی کار اشتباهی از کسی دیدیم? نباید راجع به مردم زود قضاوت کنیم.

گفت: گذشته از این حتی اگر دیده باشی که طرف در حال انجام گناهه؟

گفتم: مردم ندیده بیان می کنن !!! و توجهی به موضوع ندارند و بعضی موقع ها به هم خیلی متمدنانه (برای اینکه آنها نگویند) گوشزد به ایشان می کنند که اگه دیدی بگو.

گفتم حالا چرا میگین که حتی اگه در گذشته دیده باشی نگو.

گفت: من خودم همیشه فکر می کنم که مبادا تو اون لحظه (در قیامت) که در محضر خدا دارم دوباره زندگیم رو مرور می کنم? بفهمم که کسی که داشتم گناهش رو بازگو می کردم. در اون لحظه توبه ای و استغفرالله گفته باشه و خدا اون رو بخشیده باشه و من گناهکار و نادم و جایگاهم نزد پروردگار پایین تر باشه.

مبادا توبه کرده باشه

از دامن زن مرد به معراج می رود.

من کی باشم که بخوام این حرف رو تفسیر کنم.این جمله خودش داره با آدم حرف می زنه. اصلا این جمله تفسیر نداره. این شناخت یه فاضل ایرانیه. اون رهبر فرزانه و بنیانگذاری که الان مث هر بنده دیگری منتظر روز حسابه. اما درسته که ان الانسان لفی خسر ) خسران ما کجا و خسران بندگان غیر معصومی مثل امام خمینی کجا؟

مادر کسی که از میزان عشق او فهمیدم که چقدر خدا عاشق بنده هاشه.کسی که از روی محبت بی پایانش پی به خدای مهربون تری بردم که معنای رحمان رو فهمیدم. مادر کسی که از روی صبر و تحمل و بردباری بی پایانش فهمیدم که خدا چقدر صبور تر و بردبار تره نسبت به ما بنده هاش که هر چقدر گناه می کنیم بازم می بخشه بازم صبر مب کنه بازم بالای بستر بیمار ما میشینه تا صبح و قرص و دوا میده تا ما حالمون خوب شه. به مادر فکر می کنم. به خوبی هاش فکر می کنم. به شب بیداری هاش تا صبح بخاطر نگرانی در باره یه اتفاقی که برای من افتاده فکر می کنم. به دعاهاش و به نذر و نیازاش فکر می کنم. به اینکه هر موقع مشکلی پیش میاد میره دست به دامن خدا میشه و حرفاش رو برای اون میزنه. از اون درخواست کمک می کنه و واقعا معجزه هایی من دیدم که فقط من دیدم و من.

خدایا اما به من بگو تو آفریدگاری. تو عالمی. تو دانایی. تو بخشنده و مهربانی. تو که هر چه داریم و نداریم از توست. پس به هر اندازه اراده کنی به ما می دهی. خداوندی که همه چیز رو داد به هر اندازه که داد. شکر.

گر صلاحت باشد می دهی و گر ما ناتوان پاسداری از امانت تو باشیم باز ستان تا قدرش را بدانیم. خدایا اگه خوابیم بیدارمون کن.اگه گمراهیم ما رو راهنمایی کن. اگه ما بندتیم و تو هادی. ما رو هدایت کن. اگه ما جاهلیم و تو تنها دانا به ما بفهمان.