می گفت: اگر زمان شاه هم بود، ما این پیشرفت ها رو داشتیم. می گفت: اینا همش الکیه. برای تحقیق چند تا کار کردم:

1- اگر ماهواره داشته باشید و مسلط به زبان انگلیسی باشید، خودتان ( نه با اظهار نظر های تلویزیون ایران) ببینید اونها راجع به این موضوع چی می گویند

2- پای صحبت های کسایی نشینید که زمان شاه کارگر ساده بودند، بلکه مدیر بخش یا کسی که در زمان های خرابی دستگاه ها بدونه چه اتفاقی می افتاد.

3- برای تحقیق به اساتید دانشگاه که خودشون فقط مدرس نیستند و بلکه واقعا و حقیقتا دارند تحقیق می کنند و بهانه نمی آورند که ما پول نداریم و امکانات نداریم.

نتیجه:

1- تمام ماهواره ها بالاتفاق روی پیشرفت های ایران صحه می گذارند و اگر بتوانند تبلیغ منفی کنند گزارش دروغ نمی دند چون مثل انکار کردن و به بی خیالی زدن می ماند، بلکه تهمت می زنند که اینها می خواهند بمب اتم بندازند روی سر اسرائیلی ها

2- مثلا مسئول بخش کارخانه داروپخش در زمان شاه می گوید: وقتی دستگاه های داروسازی خراب می شد، مهندسان ما حتی اعتماد به نفس پیچ گوشتی دست گرفتن رو هم نداشتند، و همه ی خط تولید متوقف می شد تا مهندس خارجی بیاد و تعمیر کنه. و حتی می گفتند: که بعضی مواقع، مشکل به اندازه ی زمان یک پیچ بستن و باز شدن، حل می شد، نه اینکه بخواهیم بگوییم هر کاری که سریع انجام بشه تخصص نمی خواد، بلکه می خواهیم بگوییم، ایرانی نمی توانست، و این شعار ایرانی می تواند بعد از انقلاب تزریق شد.

3-اساتید دانشگاه و درحقیقت همانهایی که در سال های آینده اسم شان را در انفجار علمی دیگری خواهید شنید، شب و روز با ایمان به خدا و توکل، تلاش جدی می کنند و خم به ابرو نمی آورند،........

بنابراین مهندس قدیم این مملکت به شرط آنکه می توانست در دانشگاه آن روز که نمی توانید تلقین می شود مهندس هم بشود، جرات و اراده ی جهاد علمی را به خود راه نمی داد.