کاشف الاستار در ترجمه جامع الاخبار         101    فصل اول در نکاح کردن .....  ص : 101

فصل اوّل در نکاح کردن

 (1) فرمود خداى تعالى وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ یعنى نکاح دهید مردان بى‏زن و زنان بى‏شوهر را از خود و از صالحان از غلامان و کنیزان خود اگر هستند ایشان فقیران بى‏نیاز میگرداند ایشان را خدا از فضل خود و خدا فراخست روزى او و دانا است بحال بندگان خود و فرمود رسول خدا )ص( که هر که نکاح کند بتحقیق که حفظ کرد نصف دین خود را پس باید که از خدا بترسد از نصف دیگر و فرمود رسول خدا )ص( که نکاح سنت منست پس هر که بگرداند روى از سنت من پس نیست او از من و فرمود رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله که زن کنید زن زاینده مهربان را و فرمود آن حضرت نکاح کنید تا بسیار شوید بدرستى که من فخر میکنم بشما امّتها در روز قیامت و اگر چه از شکم ساقط شود و فرمود رسول خدا )ص( که زن سیاه زاینده بهتر است از زن صاحب جمال نازاینده و فرمود رسول خدا )ص( که گشاده مى‏شود درهاى آسمان برحمت در چهار موضع نزد آمدن باران و نزد نظر کردن فرزند بر روى پدر و مادر و نزد گشادن در کعبه و نزد نکاح و فرمود پیغمبر )ص( بمردى عکاف نام که آیا ترا زنى هست عرض کرد نه یا رسول اللَّه فرمود آیا ترا کنیزى هست گفت نه یا رسول اللَّه فرمود آیا تو مالدارى گفت بلى یا رسول اللَّه فرمود آن حضرت که زن کن و گر نه تو از گناهکارانى و در خبر دیگر زن کن و اگر نه تو از رهبانان نصارائى و در روایت دیگر زن کن و اگر نه تو از برادران شیطانى و فرمود آن حضرت که نکاح کرده مى‏شود زن از براى چهار چیز از براى مال او و جمال او و نسب او و دین او پس ملازم باش صاحب دین را تا آنکه فایده یابى و روایت شده که حسن بن على علیهما السلام زن کرد زیاد از دویست زن و گاه بود که زن میکرد چهار زن را در یک عقد و فرمود پیغمبر )ص( یکى از اصحاب خود را که او زید بن ثابتست که زن کن که بدرستى که در زن کردن برکت است و پرهیزکارى و زن مکن دوازده زن را عرضکرد یا رسول اللَّه کدامند آن دوازده فرمود زن سلیطه را و نه زن بد خلق را و نه پیر را و نه زن پیر را و نه زنى که حیضش زود آید و نه زنى که پیرو هوى باشد و نه زنى که دفع کند شوهر را و نه زنى که شکایت‏کننده و منت نهنده باشد و نه زن فحش گوینده را و نه زنى که فرج بسته باشد که نتوان با وى دخل کردن و نه زن خورد و نه زن خرد اندام و نه زنى که فرزند از شوهر دیگر دارد و در روایت دیگر نه زن بلند بالا و نه زن بلند آواز و فرمود صلّى اللَّه علیه و آله که هر که سعى کند در نکاح تا آنکه جمع کند میان ایشان زن دهد او را خدا از حور العین و باشد او را بهر گام که رفته است و هر کلمه که گفته است بآن عبادت یک سال