وقتی میبینی در شیعه انقدر وحدت هست و هماهنگی ها را بر میشماری میبینی وحدت از این حرف پیامبر شروع می شود که علیه آلاف التحیت و الثنا فرمودند:  در جمع بین خودتان رهبر برگزینید

قرآن سوره شوری و سنت حسنه ایشان و ائمه (سلام الله علیه و علی آله اجمعین) نیز در میابیم که: در هر جا بیش از یک نفر هستید از بین خودتان رهبری برگزینید و با مشورت و فکر گروه و صلاح جمعی نهایتا به حرف رهبر گروهتان باشید تا در شما اختلاف نباشد.

به نماز های جماعت و مساجد ها می نگرم. در انتخاب امام جماعت و اعتماد به روحانیت، نیز میبینم باز هم در شیعه مردم بین خودشان وحدتی دارند که کمتر در بین فرق دین ها و یا هر جماعت و گروه و ایسم و پیروان هر مذهب توحیدی دیگر و یا این تشکلات خرد گرا ها و کمونیسم ها و و ... نیست.

به دعوت به وحدت در بین مسلمانان در توصیه های پیامبر اسلام نیز به وضوح داریم : هر کس ندای مسلمانی در طلب نصرت و کمک ( "هل من ناصر ینصرنی") بشنود و لبیک نگوید، از ما نیست. در سیاست کلی نظام اسلامی ایران و رهبری هم از ابتدا این مطالب بوده و هست. الحمد لله و به خیلی چیز های دیگر که روزی همه را جمع خواهم کرد نیز میبینیم، همه عوامل وحدت در اسلام مخصوصا در شیعه به نحوی خدایی پایه گذاری شده و یقینا فرقه ای که به ریسمان الهی (امامت و ولایت چنگ زند) به وحدت می رسد.

 و از آنطرف تبلیغات دشمنان و  را نیز که میبینم به همین پایه های وحدت تیر اندازی می شود و بیشتر از پیش می فهمی که آنها از روی گوشزد های ما فهمیدند که چه چیز هایی است که همه به ما سفارش شده و آنها برای رسیدن به اهدافشان روی آنها حساب میکنند و ما بعضی از ما غافلیم.