"رضا ً به رضاک" گفتن ( که امام سوم (ع) در کربلا گفتند و در لحظه وصال ) کار ما نیست و اگر باشد هم سر ٌ است. نه؟ ( تو چی فکر می کنی) سر ٌی که می توانی از جمله ای دیگر رازش را دریابی که در نماز می گویی؟ کدام؟

یا ولی العافیه، نسئلک العافیه ... ما باید حالا حالا ها از خدا طلب عافیتی کنیم. مثل اون شاگردی که می دونه و از استاد می خواد که سوال ها رو ازش در حد فهمش سخت بپرسه. که اگر بخواد میتونه اون درس بندازتش و مردودش کنه. اما ...

"نیست" (که در خط اول ذکر شد ) نه اینکه محال است و نباید تلاش کرد. نه ! که این از حرف های جاهلان است که تلاش را مسدود میسازند اما ... یاد  گرفتم به این زودی ها نیاندیشم که دیگر خواندن نماز با حضور را فهم کردم بلکه واقعا هم همین طور است

این راه را نهایت صورت کجا توان بست    کز صد هزار منزل بیش از در بدایت

 و .... بلکه به قول حاج آقا:
یه حدیثی خواندند: کارها (برای خدا) هر چند که کم باشد اما تداوم داشته باشد پسندیده تر و مقبول تر است.