رابطه ما با همسرمون چطوریه؟

خواسته های او از ما چیه؟ و خواسته های ما از او چیه؟ میگن الگوی ما برای خانواده حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) هستش. یعنی چی؟ یعنی اگر اون دو بزرگوار تصمیم گرفتن که تو خونه کار ها رو واگذار بکنند به بانو و بیرون خونه به مرد، ما هم داریم همین کار می کنیم. اولا نظر شخصی من اینه که خوبی هر جایی که هست باید ورش داری بیاری و به همسرت تقدیم کنی. اما انتظار هم نداشته باشی که اون هم توقع های تو رو به اندازه تو برآورده کنه. چرا؟ چون توقع خارج از توان هر کس، باعث میشه که انسان به حالت هایی رجعت کنه که شیطون بیشتر می تونه به خانواده صدمه بزنه. صدمه پذبر تر میشیم. خب. چرا؟ چرا عاقل کند کاری که (پشت بندش) باز آرد پشیمانی؟

داشتم می گفتم اسلام از بالا تا پایین ان همه دستورات دقیق در زمینه های مختلف باز هم راحت ترین و کمترین ها رو گفته و همیشه یادمون باشه که اسلام اگر گفته یه دفعه آب بریز نجس، میشه پاک. حداقل رو گفته واسه نماز خوندن و نظافت، کمینه ای که باید رعایت کرد اما نگفته اگه وقت داشتی و به عسر و حرج هم نمی افتادی با تاید و شامپو و صابون و ... نشور؟!!!!!!
یادمون باشه که توی زندگی در حد توان مون که باید این توان با خودسازی به حداکثر خودش برسه، باید استفاده کنیم تا پیشرفت کنیم. و بهترین باشیم. د رحد توان و وسعت مون و قدرتمون.
آره آقایون متدین و مذهبی که منتظر و مستبصر هم هستید، چشماتون رو بیشتر باز کنید و واسه خودتون تنبلی رو حرام کنید. تا هعم خودتون به کمال برسید و هم اسلامی رو که توی قلب هاتون نشسته، به عالم نشون بدید. دنیا سال هاست منتظره، چشم ها سال هاست منتظر هستند، در دنیا، دارن دنبال الگو می گردند. به آمریکا و اتفاقات ظاهری نگاه نکنید، چشم های بیدار و منتظری هست که دارن دنبال تئوری ای می گردن که جامعه اش هم نمونه باشه. ما ایرونی ها و شیعه ها و مسلکونا باید همه سعی مون رو برای خودسازی برای رسیدن به خدا و بودن خلیفة الله برای خدا روی زمین، و بهمین دلیل آخر نمونه بودن و از همه توان بکار گرفتن برای خدمت به خدا و خلق و خانواده و نهایتا آسایش ابدی خود در کنار خدا انجام بدیم.
به یکی از دوستان همکارم عرض می کردم که: آره عزیز اگه دوست هم دارین اسمش رو بذارین زز یعنی زن ذلیل. اصلا دارم دنبال یکی میگردم که لیاقت یه آدم زن ذلیل رو داشته باشه. اگه خدمت کردن و انجام وظیفه اسمش اینه؟ آره ما هم هستیم.
نکته آخر هم اینکه باید همسرش رو انسان به اندازه یه هم خونه ای توی دوران دانشجویی قبول داشته باشه؟ اونجا ما همه کاری می کردیم. به همون اندازه من خودم رو موظف می دونم.