خدا فقط قدرت و توانایی هر کدوم از ما رو می دونه. به همون اندازه ای که فقط اون می دونه به هر کدوممون قدرت و موقعیت انجام گناه، رو میده و توانایی های ما رو که ادعای ساختن خودمون و تربیت نفسمون رو کردیم میسنجه، تا در قیامت یقینا هیچ جای شک و تردیدی نسبت به جامعیت امتحانامون برای ما پیش نیاد. به همون اندازه هم شاید اون انسان در شرایط برابر از لحاظ ظاهر گناه، برای خدا متفاوت باشه. البته که باز هم هیچ چیز از دید ما بنده ها معلوم نیست و ما نمی تونیم قضاوت بکنیم و یا اینطوری برای خودمون توجیه بتراشیم. این رو فقط برای این گفتم که ما هیچ وقت حق نداریم قضاوت کنیم و انسان ها رو با هم مقایسه کنیم.

ما هیچ وقت حق نداریم تله بذاریم برای بنده های خدا و اونها رو در برابر گناه آزمایش کنیم. من هیچ وقت دیگه حق ندارم کسی رو آزمایش کنم حتی اگر خودم راضی به انجام گناهی هستم باید دیگران رو از اون گناه دور کتم و نه اینکه شرایطش رو برای دیگران فراهم کنم. مثلا هیچ وقت یه آدم سیگاری نباید یه کسی رو که سیگاری نیست سیگار جلوی دستش قرار بده. یا یه آدمی که با بی حجابی مشکلی نداره دست دوستش رو بگیره و جایی ببره که ندونسته دوستش رو به گناه بندازه. حتی اگر برای خود اون طرف اون مسئله نیست یعنی اختلاط زن و مرد مشکلی نداره.
شاید با این کار هامون برای ابد برای خودمون جهنم رو بخریم. مثل کسی که چشم خودش رو با یه تیغ کور کنه. تا ابد دیگه کور می مونه و هیچ آدم شکاکی فکر نکنم روش بشه و بخواد بگه که چرا خدا وفتی یه کسی می خواد با چاقو چشم خودش رو کور کنه یا یه کسی به شوخی بخواد سنگی رو طرف شما پرت کنه و فکر نکنه که اون سنگ به احتمالی ممکنه ب چشم یا گیجگاه شما برخورد کنه و شما رو ناقص یا خدای ناکرده بکشه.
حالا به همون اندازه که واسه آدم بی احتیاط که می دونه نباید یه کاری رو بکنه و جلوی شوخی های نا بجا و حماقت های نفسش رو نمی گیره و منجر به پشیمونی خودش یا همه میشه، به همون اندازه هم کسی که دیگران رو دعوت به گناه می کنه و یا قسم می خوره که فلان راه اشتباهه و راه خدا و قرآن رو می بنده و راه بی حجابی و لهو و لعب و باری به خر جهتی رو نشون میده ممکنه تا آخر عمر شانس دیدن رو هم از خودش و هم از دیگری بگیره و جزای عمل اون به نظر شما از نظام عدل خدا و حکمت خدا چی می تونه باشه؟
خداوند در قرآن می فرماید[1]: کسانی که زندگی دنیا رو به آخرت دوست دارند، و راه خدا رو هم می بندند، و کج نشون میدن در ضلالتی بعید قرار میگیرند.
( الّذینَ یَسْتَحِبّونَ الْحَیاةَ اَلدُّنْیا عَلَی الْأخِرة و یَصُدّونَ عَنْ سَبیلِ اللهِ وَ یَبْغونَها عِوَجا اولئِکَ فی ضَلالٍ بَعیدٍ )