آن که سپاس نیکى تو را نگزارد ، مبادا به نیکویى کردنت بى‏رغبت گرداند ، چه بود که کسى تو را بدان نیکى سپاس دارد که سودى از آن برندارد ، و بود که از سپاس سپاسگزار بیابى بیش از تباه کرده کافر نعمت غدار ، « و خدا نیکوکاران را دوست مى‏دارد . » [نهج البلاغه]
 
پنج شنبه 85 دی 14 , ساعت 2:28 عصر

به این وبلاگ هم سر بزنین. متن بسیار عمیقی است و مفاهیم عمیقی را اشاره می کنه. این رو دوست امین (داداشم) همونی که نمیشناسیش واسش(یک سال ونیم پیش) فرستاده بود  بهش فکر کردم. و با دقت درش تدبر کردم.
کسی که واقعا معنی اون روبفهمه "به به! چه چه! نمی کنه" فقط تشویق و ماشالله نمیگه.
خدا رو سجده میکنه (؟)
صبح ها و شب ها
هر چیزی نشونه ای داره. همه بندگانی که شب ها و صبح ها به سجده کردنشون ادامه میدن. این رو خوب درک کردن. بقیه فقط تشویق کننده ها و متعجبان و انگشت به دهان آویزان ها هستند. و تا آخر همینطور حیران به این خلقت خدا هستند و  نمی دونن تکلیفشون چیه!

ماها که فقط به قول عرفا حرف از عملی میزنیم که خود عمل کننده به آن نیستیم.



لیست کل یادداشت های این وبلاگ