تو این سه سالی که دارم وبلاگ می نویسم و هنوز جای کلید های کیبورد رو کامل حفظ نیستم. توی اولین سالی که وبلاگ می نوشتم همیشه وقتی می خواستم دنبال مطلبی بگردم که راجع بهش بخونم و ببینم نظر بقیه وبلاگ نویسا چیه. گیر می کردم.
اگه از موتور سرچ گوگل استفاده می کردی که به کلمات حساس بود نه به موضوع اون کلمات و اگر می خواستی دنبال عبارت های بزرگ بگردی که باید حداقل فکر کنم ?? تا عبارت رو تست می کردی و به طور جامع به همه وبلاگ ها و مطالب با اطمینان کامل نمی تونستی بگی که همه اون مطالب رو خوندی و یا نه؟

دیروز یه مطلب جالب به نام وب-? توی صفحه اول این پرشین بلاگ خوندم که انگشت حسرت را گزیدم.
اون موقع فهمیدن یه چیزی کاملا واضح و ساده بود و این بود که راه حل چیه ؟
من دو تا راهع حل به ذهنم رسید که :
اولا اینکه اگر من می خوام راجع به جغرافیا بنویسم برم یه وبلاگ بزنم و همه کلمه های کلیدی رو برای گوگل توش بذارم و خود بخود با مطالب مرتبطی که قراره اونجا نوشته بشه دیگه مشکی با گوگل نداریم که چیزای نامربوط بیاره.
دوما اینکه سرویسی رو پرشین بلاگ اضافه کنه که اگر کسی مطلبی رو نوشت از روی سابقه اش چک بشه که خودش مطلبی رو که نوشته دقیقا و کارشناسی شده می دونه راجع به چیه. و اگر نیست کارشناس مطالب و یا خواننده ها ببیان بگن که مطلبی رو خوندن بیشتر نزدیک به کدوم یکی از موضوعات زیر می خوره. البته معلومه که خود نویسنده هم این کار رو می کنه.
کاش اون موقع ای.اس.پی یا پی.اچ.پی ای بلد بودم یا با برنامه نویس قابلی آشنا بودم و پول حسابی بهش می دادم تا به این آرزوی من جامه عمل بپوشونه.
اما الانم که فکر می کنم باید چیزای جدیدی برای به ثمر نشوندن به ذهنم برسه تا مث الان انگشت نگزنونم. :))