نماز دارای ابعاد فردی، اجتماعی و سیاسی است. نمازی که در دین ما به آن و به جماعت آن و به پر کردن مساجد[1] در آن تاکید شده و نماز های جمعه و نماز های سالانه ی جماعت مثل نماز اعیاد مختلف تاثیر شگرفی در ابعاد مختلف فردی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دارد. اگر ما از یکی از این ابعاد در بُعد عملی غافل باشیم انگار که از کل نماز غافلیم و اگر از نماز غافل باشیم از کل دین اسلام غافلیم. پس چه کنیم؟

اسلام برای انسان (در صورت شناخت دقیق و عمل صحیح به آن) به رفیع ترین درجات انسانی می اندیشد و هدف اسلام رساندن انسان هایی با همت آهنین به قله کمال است و این کمال را وقتی می توانیم دقیقتر بشناسیم که هدف اسلام از آفرینش و کمال را مورد بررسی قرار می دهیم[2]. نماز به عنوان ستون این دین نگهدارنده تمام پوسته ی این سازه است[3].

نگاه به کل جوامع بشری ما را به این نتیجه می رساند که در دستورات شیعه نکاتی است که رعایت شده ولی باید بیشتر رعایت شود و آن دستورات همگی می خواهند آفاتی را از نماز و نمازگزار دور سازند. دقت به آن دستورات و شناخت این آفات به مسلمانان این دقت و گوشزد را تحکیم میبخشد تا بیشتر به آن مسائل حساس باشند و با دانایی و دقت بیشتری لزوم رعایت آنها را بدانند و عمل کنند. یکی از این آفات اقتدا به روحانی بزرگتر و برپا داشتن نماز به صورت نماز های جماعت با جمعیت بیشتر است. یکی از دوستان تعریف می کرد که در نجف برای خواندن نماز تا یه شیعه می استد و تکبرةالاحرام میگوید همه پشت سرش نماز می خووانند و همه علمای دیگر به او اقتدا می کنند ولی دیگر فرقه گویا علمایش به هم اقتدا نمی کنند و نماز هم را قبول ندارند !!!!
مگر نماز چه است؟  ادامه مطلب...

کسی که نماز نمی خونه با یه مسیحی چه تفاوتی داره؟ کسی که اسمی مسلمونه چقدر به درد اسلام می خوره چقدر به ضرر اسلامه؟ آیا او را باید ارشاد کرد و یا به حال خودش رها کرد؟ آیا اگر باید راهنماییش کرد چور باید باهاش حرف زد؟

آیا باید اینطور گفت که مه تو به قرآن نیاز داری؟ و می خوای گوش کنی یا نه؟

خب بخون؟ مسکل انگار تو همین خوندنس که شیطون اولین برنامه هاش رو روی همین اساس تنظیم کرده و نمی ذاره که ماها سراغش بریم و هر فوتبالی رو وقت باز می کنیم و همه فوتبال ها رو میبینیم ولی جام جهانی ماه رمضون هیچ وقتی برای فهم و خواندن و ترتیل و درک ترجمه اون نمی ذاریم. اصلا دشمن زده به ریشه و دانشته و ندانسته (از سوی مردم ما) اونها رو سوسیالیسم کرده. اونها انقدر داره روی زبون فارسی و کوروش و داریوش شون و آتیش پرستی شون تعصبات زیاد به خرج میدن و

بی رو در وایسی بگم 1500 سال پیش توی جایی که شما به عنوان عصر جاهلیت تحقیر می کنید ببینید چه اتفاق هایی می افتاده با الان خودتون مقایسه کنید و یه کمی با انصاف بیاییم خودمون رو درست کنیم. فکرمون رو درست کنیم. با یه نگاه به عصر جاهلیت به سرزمینی که به قول خیلی ها یه سری مردم ملخ خور داشتند و خیلی بی کلاس و پا برهنه بودند، از لحاظ فرهنگی بعد روابط جنسی چگونه بوده؟ حضرت آیت الله شهید حاج مرتضای مطهری توی کتاب "حقوق زن در اسلام نقل می کند" که روابط 4 دسته بوده.

دسته اول مثل روابط کنونی بوده که پدری برای اینکه دخترش به ازدواج مردی در بیاد وارد جریانی شبیه خاستگاری میشده و به همین منوال پیش میرفته.

دسته دوم یه موقع مردی می دیده نسل قوی نداره یه چند وقتی همسرش رو با یه مردی که از لحاظ ژنتیکی سالم تر و قوی تر بوده تنها می ذاشته و میرفته ( همون کاری که الان پدر ها در پارتی ها با دختر هاشون می کنن و اون ها رو با یه سری پسر اهل رقص و پارتی و شهوت در اکس پارتی ها ول کی کنن. و یا یه پدری دخترش رو با علم بر اینکه پسر نا محرم هست و قدم به قدم به سمت سکس واقعی پیش خواهد رفت تنها می ذارن و دلشون رو پدر و مادر به این خوش می کنن که فرزندمون حرف هاش رو به ما میزنه و ما رو در جریان قرار میده.) من نمی خوام این مسئله در پنهان و نهان و دوستی های پنهانی رو خوب بدونم. من می خوام بگم آدم عالم اگر گناه کنه گناهش سنگین تره. پدر و مادری که مسئله دوستی های پنهانی رو می شنون و با علم بر اثرات بد و عبرت و آینده ناگوار اون رابطه ها به فرزندانشون آگاهی میدن. خیلی زشته که از چاهی در بیان و بیافتن توی چاله-یا برعکس-.

به هر نحو، نوع سوم و چهارم روابط در زمان جاهلیت زنی بوده که بالای خانه اش به هر نحو پرچمی نصب می کرده و اونجا محل رفت و آمد و هرزگی مردانی بوده که دوست داشتند به این مسئله بپردازند یا عده ای از مردان که کمتر از 10 نفر بودند با دختر یا زن رابطه داشتند. تفاوت در این بوده که اگر زن بچه دار میشده یه دسته زن هر مردی رو دوست داشته انتخاب می کرده و اون فرد باید قبول مسئولیت می کرده و در نوع دیگر قیافه شناس میاوردند و رای میداده و رای اون هر چی بوده باید می پذیرفتند.

حالا بیاین با همین نسل زنده موجود خودمون رو ببینیم : اینها بچه دار میشن صدق می کنن!

هزار تا علامت سوال لازم داره. اون موقع که عصر جاهلیت بوده، و ما فکر می کنیم الان خیلی به دلیل تجملات با فرهنگ شدیم؟ و خودمون رو با تمدن می دونیم؟ عجب!!! الانه پدر و مادر ها می دونن و فرزندا به عقل پدر و مادرشون اعتماد می کنن. قبلا اگر نیاز جنسی یه سری از فرزندان کار رو به جایی می رسوند که اتفاقی می افتاد و انگشت تعجب همه رو به دهن می گزید بخاطر نیاز درونی و نادانی فرزند بود. الان نادانی و جهالت پدر و مادر هم اضافه شده و بچه بی گناه حتی اگر نیازی تا 18 سالگی احساس نکنه پدر و مادر با اصرار و از ترس بوجود نیومدن اون احساس و سرریز شدنش، میان بچه رو وارد تحریکات جنسی می کنند.

الانم دوباره مثل جاهلیت، مردم نماز شون رو اونجوری که دوست دارن می خونن و اونجوری که دوست دارن ازدواج می کنن و روابطشون همون طوری مثل جاهلیت، اونطوری که خودشون می خوان شده و به شرع توجهی ندارند. شاید به همین دلیل باشه که حدیث هست که با اونها هم محشور میشن.

مثلا حدیثی امروز خوندم در کتاب وسائل الشیعه که آیت الله بهجت اون رو توصیه کردند، خوندم به این مضمون که :

تعصب کورکورانه چه در دین چه در ... باعث میشه که روز قیامت با جاهلیت محشور بشوند.

وا عجبا !!! العاقل بالاشاره.

والسلام

آبان 1385

نوشته شده در وبلاگ ( شنیده هایم از نماز ) توسط صابر طباطبائی یزدی در وبلاگ سابقم،
لطفا به آدرس http://namaz19.persianblog.com  مراجعه کنید.

سلام

اذکار

به عبادت بدون ذکر نگاه کنید. یعنی نماز بدون ذکر. و به عبادت فقط ذکر نگاه کنید. و هر دو را امتحان کنید. جان نویسنده یک بار چهار رکعت را در حال خوابیده و با وضو به نیت نماز مستحبی در هنگام کسالت یا مریضی بخوانید و فقط ذکر بگوئید. و هنگامی دیگر فقط نماز را بدون ذکر. آنگاه یک بار نماز واجب خودتان را به همان اندازه که در حرکت مثلا سجده می مانید بمانید و سر از سجده بر ندارید و یک بار ذکر را بگویید و سپس باز هم مکث کنید در سجده.

العاقل بالاشاره

آبان 1385

نوشته شده در وبلاگ ( شنیده هایم از نماز ) توسط صابر طباطبائی یزدی در وبلاگ سابقم،
لطفا به آدرس http://namaz19.persianblog.com  مراجعه کنید.

در کتاب اسرار نماز قسمتی به سوره حمد میرسیم.

تفسیر سوره حمد جلسه چهارم رو گوش کنید ببینید پر از نکته اس که امام به اونها اشاره می کنه.

یکیش رو میگم: ایشون می فرمایند که:
کلام ائمه رو گوش بدیم. نگیم غلطه. نگیم اشتباهه.
بگیم شاید درست باشه.
حداقل احتمالش رو بدیم و نفی اش نکنیم.
خواستید براتون کل سخنرانی رو می فرستم.

به من ایمیل بزنید

نوشته شده در وبلاگ ( شنیده هایم از نماز ) توسط صابر طباطبائی یزدی در وبلاگ سابقم،
لطفا به آدرس http://namaz19.persianblog.com  مراجعه کنید.

نماز .

وقتی می ایستم به سمت قبله و انتهای خط مکه رو تصور می کنم و یاد حرفی می افتم که مادرم ?-? سلگی به من میزد. می گفت: صابر هر چی که هست رو بنداز پشت گوشت. و بگو الله اکبر. و دیگه به ازای هر اتفاقی که افتاد نمازت رو نشکن چون این الله اکبر گفتن اسمش تکبیرالاحرام و تا سلام نماز اگر بشکنیش حرمت رو شکستی.

اون موقع من فهمیدم که برای نشکوندن حرمت نماز دو تا راه دارم . یا تکبیرالاخرام رو به تعویق بندازم و یا وقتی گفتم برای اتفاقات ساده روزمره نمازم رو نشکنم.

هنوز که هنوزه قبل از گفتن الله اکبر اول نماز تمام این حرف ها یادم میآد نمیدونم بقیه حرفهایی که میزنم رو از کجا یاد گرفتن ولی بیشترش از تکر روی شنیده هام بوده.

به خودم میگم همه تعلقاتم رو در این لحظه به دنیا باید قطع کنی و فکر کنی که آخرین نمازته و تصور کنی که اگر مردی و از اون دنیا نگاه کردی نمازی خونده باشی که قربت به خدا رو از اون دنیا توش حس کنی. تعلقاتت و کارهای نیمه کارت رو مثل آدمی که دیگه مرد فراموش کنی و نگرانی های کارهای نیمه انجام شده رو بندازی دور.

حس کنی روی کره ماه هستی و دنیا رو پشت سر گذاشتی.

این حرف هایی که به خودم میزنم.

نماز .
وقتی می ایستم به سمت قبله و انتهای خط مکه رو تصور می کنم و یاد حرفی می افتم که مادرم در ?-? سالگی به من میزد. شاید 4 سالگی شاید هم کوچکتر. می گفت: صابر هر چی که هست رو، بنداز پشت سرت و دستت رو به این علامت بنداز پشت گوش ات. و بگو الله اکبر. و دیگه هر اتفاقی که افتاد نمازت رو نشکن چون این الله اکبر گفتن اسمش تکبیرالاحرام و تا سلام نماز اگر بشکنیش حرمت رو شکستی و محرماته.
اون موقع من فهمیدم که برای نشکستن حرمت نماز دو تا راه دارم . یا تکبیرالاخرام رو به تعویق بندازم و یا وقتی گفتم برای اتفاقات ساده روزمره نمازم رو نشکنم و حتی به دلیل این ارج و قربی که خدای من برای نماز قائله فکرم رو هم تا می تونم به معنای فارسی و چیزی که می فهمم به اندازه وسعم جلب کنم.
هنوز که هنوزه قبل از گفتن الله اکبر اول نماز تمام این حرف ها یادم میآد. نمیدونم بقیه حرفهایی که میزنم رو از کجا یاد گرفتم. ولی بیشترش از فکر روی شنیده هام از مادرم بوده و تفکر ِ دائمی به اونها تا یافتن جواب برای اونها که خودم رو قانع کنم.
به خودم میگم همه تعلقاتم رو در این لحظه به دنیا باید قطع کنی و فکر کنی که آخرین نمازته و تصور کنی که اگر مُردی و از اون دنیا نگاه کردی، نمازی خونده باشی که قربت به خدا رو از اون دنیا توش حس کنی و یا حداقل تلاشت رو و وظیفه ات رو انجام داده باشی. تعلقاتت و کارهای نیمه کارت رو مثل آدمی که دیگه مُرد فراموش کنی و نگرانی های کارهای نیمه انجام شده رو بندازی دور و برای اونها بعد از نماز راه حل پیدا کنی.
حس کنی روی کره ماه هستی و دنیا رو پشت سر گذاشتی. واسه چند دقیقه همه چی تموم شد!!!
این حرف هایی که به خودم میزنم.