بعضی از مردم دنیا هستند که اگر استعداد ها و توانایی هایی رو که از خودشون می شناسند، در اختیار بندگی کردن قرار بدهند، (قد افلح من زکیها) مثلا ببینید که چند در صد از ما می دونیم که اگر قرار باشه متقی ترین آدم ها بشیم چقدر خدا بهمون نعمت داده. مثلا یه آدم پولدار چقدر مورد لطف خداست که این همه مال بهش داده که بتونه انفاق کنه و در راه رضایت خدا، رضایت خدا رو جلب کنه. اما شرایطی پیش اومده که خودش رو در غفلت قرار داده و طفلکی واقعا خودش رو به نادونی زده و نمی دونه، که حکایت اینه که : ابر و باد و مه و خورشیدی در کاره !!!

حکایت از این هم طول و دراز تره، همه ی ما آدم ها داستانمون همینه. خدا به هممون نعمت هایی داده که به هیچکی دیگه رو کره ی زمین اونطور نعمت نداده. فقط باید هوشیار بود و مست غفلت نبود، و اگر هوشیار هست، خودش رو بیدار نگه داره.