طبق مطلبی که درباره ی آرزوی زندگی در زمان امامان نوشتم. فکر کردم که چرا من بی توجهم ؟ مگر در این عصر نمی توان مثل فردی بود که از وجود نورانی شان استفاده کرده باشد؟ مگر در همه اعصار کسانی نیستند که آرزوی زندگی با ایشان را داشته باشند؟ پس می شود به اون عشق زندگی کرد و واقعا هم با اونها نشست وبرخاست کرد و آنگونه که بود که آنان سفارش کردند که خدا اینطور از شما راضی میشود. به شهری آمدم و شغلم را در جایی ادامه دادم تا شاید فقط موجباتی در آن جهت برای آخرتم و دنیایم فراهم کرده باشم. قم. شهر خون و قیام. به قول شیخ الاستاد حاج آقای مداحی (دامت ظله) می فرمودند وقتی زمان بهبوهه انقلاب به قم آمدیم، مردم این شهر 6 ماه بود که برای اسلام مغازه هایشان تعطیل بود و ببین چه توکل و چه ایمان و چه عزمی.

من با منتقدین معاند که هیچ نیت خیری ندارند موافق نیستم. ببینید:

این لینک نشون میده که در زمان تایپ ممکنه اشتباه پیش بیاد

http://www.ask.com/web?q=%d8%a8%d9%87%d8%a8%d9%88%d9%87%d9%87&l=dir&o=1124

این لینک نشون میده که وقتی شما عربی و فارسی و انگلیسی و فرانسه بخونی ممکنه اشتباه کنی

http://www.google.com/search?hl=en&q=%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D9%87%D9%87

این لینک هم دیکته درست رو نشون میده

http://www.google.com/search?hl=en&q=%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%87&btnG=Search