خدایا! در محضر تو دست به گناه زدم. یعنی تو را و حضورت را نادیده گرفتم. یعنی هواهای نفسم را از تو بزرگ تر و حاضر تر دیدم و برای همین فقط خودم را دیدم و خواته هاس نفسم را؟ از مال دنیا و پول و آسایش و مقام و شیک بودن و خارج و دیدن غرب و اینها من را گمراه کرد. جاهل بودم و نادان. چون جاهل ترین و نادان ترین مردم کسی است که یزرگی تو را نبیند. بار ها و بار ها با توبه های پی تر پی در لحظاتی که تو را حس می کردم، من را پذیرفتی و من بر جسارت خود افزودم تا به من فهماندی که این فقط تو هستی که میشه در درگاهت بار ها برگشت. بقیه یه بار دو بار!!! تو تا عمر داریم اگرم گناه کنیم و توبه کنیم و به گناه و بزرگی گناهمون در برابر حضور تو پی ببریم. باز هم ما رو می پذیری. جلوی چشم ما مادری هم قرار داری که خیلی شبیه به توئه و نه برای مادیات کار می کن و نه برای چیز دیگه. فقط واسش صلاح بچه اش مهمه. پس تو هم فقط برات صلاح ما مهم بوده و نیاز به هیچ کدوم از چیز هایی که به ما گفتی نداشتی.

نون خرده های توی سفره

نشون چیه؟ نشونه ی اینه که ما بنده های خدا هر چقدر هم که زحمت می کشیم که حیف و میل نکنیم نمی تونیم دیگه چه برسه بخواهیم ناحیف کنیم و یسازیم. وقتی هم میسازیم پر از ناقصیه. واسه همین همیشه چیز هایی که میسازیم در حال پیشرفته و انگشتامون هم به دهنمونه. از چیزی که ما ساختیم. خداوند در ما این قدرت رو قرار داد تا به ضعف و نقصمون پی ببریم و متوجه اون ذات مقدس بشیم. اما چه شد؟ امروزه بشر در حال انگشت گزیدن و سجده کردن به خودشه. این تکنولوژی هایی که من در مرکز مطالعه و تحقیقات درباره اونها هستم، همه صاحبان این سواد را گمراه کرده. سیسکو این رو میگه و مایکروسافت اون رو میگه پذیرفتنیه. اما خدا این رو میگه و دین اون رو میگه، اگر نقصی از جانب ما برای اجرای اون عمل (عملـی که خدا دستور داده که انجام بدید به نفع خودتونه، ) و ما نمی تونیم انجام بدیم، مردم از دین زده میشن.
من خیال این مردم رو راحت کنم. من و ما پر ازاشکالیم. پس خدا نباید برای هدایت هیچ دینی داشته باشه؟ شما هر دینی رو که همزمان با آن هم میشدید، رد می کنید. شما همزمان با هر پیامبری هم که میشدید باز هم همین بودید. گیر کار شما این نیست!