برخي فکر مي کنن جهنم عذابي است که خداي متعال از خارج از زندگي ما براي ما مهيا کرده و حال انکه بهشت و جهنم خود اعمال ما هستن. مثل دانش آموزي که وقتي درس نمي خونه و موقع امتحان نمره نمياره، ميگه معلمه منو تجديد کرد و حال آنکه نتيجه امتحان حاصل نوع درس خوندن خود اون دانش آموزه و نه چيزي که معلم در برابر درس خوندن او بر او حمل کرده باشه! آري! جهنم رو خدا در ازاي اعمال ما بر ما تحميل نمي کنه؛ بلکه خود ما با اعمالمون جهنم مي سازيم.

بايد ببينيم منظور از آتش جهنم چيه. آيا کسي که از شدت غصه ميگه: سينه ام پر از آتشه و دارم مي سوزم، يعني واقعاً با کبريت تو سينه اش آتش روشن کردن يا اين سوختن از جنس معنويه؟ کمي افق ديدمونو بالاتر ببريم و اينقدر مادي به همه چيز نگاه نکنيم. هيچ آتشي سوزان تر از جدا کردن 1 شخص از وابستگيهاي او نيست و واي به حال کسي که هنگام مرگ به دنيا دل بسته باشه. آتشي که ازدرون سينه اونو مي سوزونه، بسيار دردناک تر از اتش حرارتي هست که تصورشو مي کنه!

.........

وبلاگ عقيدتي با پاسخ به اين سؤال که:« آيا شهداء هم مي توانند شفاعت کنند؟» به روز شده. از نقد شما پيرامون نوشته اين حقير استقبال مي کنم.