يه جمله زيباي ديگه هم گفتي صابر
اگر انسان واعظ دروني نداشته باشه٬ واعظ بيروني هيچ کاري نمي تونه براش انجام بده
اين خيلي جمله درستيه اما من يه سئوال دارم انسان چطوري ميتونه اين واعظ دروني رو بشناسه ؟
اول اينكه بگم به خاطر عدالت خدا در مورد همه انسانها همه اين واعظ دروني رو دارند اما يه عداه پيداش ميكنن و يه عده نه
حالا به من بگو با وجود اين حرفم يه پسر يا دختري به عنوان يه انسان كه به اين فكر ميكنه كه الان چي مد شده يا چي بپوشه كه بشه داف شهر يا اينكه پسره بره دنبال اينكه تعداد دوست دختراش ركورد بشكنه يا با ماشين بنز باباش بگرده تو شهر تا همه نگاش كنن بگن واي
اينا چطوري اون واعظ دروني رو پيدا كنن؟ بله من قبول دارم اگه اول اين واعظ دروني نباشه اگه ادم اول خودش نخواد هيچكس نميتونه كمكش كنه و هيچ واعظ بيروني موفق نميشه اما اگه اين واعظ بيروني بتونه كمك كنه كه اون شخص واعظ دروني خودشو پيدا كنه چي؟
به اين سئوالم جواب بده و از اون حاج اقايي كه هميشه حرفاتو بهش ميگي اين سئوال منو بپرس و ببين تائيد ميكنه يا نه ؟ كه ايا يه واعظ بيروني ميتونه كمك كنه تا ادم واعظ دروني خودشو پيدا كنه؟ و اگه اينطور نيست پس چطور اماما به عنوان يه واعظ بيروني اين واعظ دروني رو در انسانها بيدار كردند؟
شايد يكي به من بگه مگه تو امامي اما من نميگم امامم ولي بازم ميگم كه راه امامو ميتونم برم