عالم ماده با طول سال هایی که ما محاسبه می کنیم و می گوییم میلیارد سال، وقتی از نشئه و عالم دیگر دیده شد، همانند لحظه ی بسیار کوتاهی است. شاید یک جرقه. وقتی با برنامه ی شبیه ساز ستاره و کهکشان ها کار می کردم دیدم که ده میلیارد سال را در هر ثانیه از جلوی چشمانم عبور می داد. به این فکر افتادم که پشیمانی در روز جزا که نامه عمل را بدست مان می دهند و طبق احادیث و روایات نشئه، نشئه ای است که انگار همان موقع داریم این کار را انجام می دهیم. به خود نمی گوییم کاش این زندگی را که بسان لحظاتی بود صبر می کردیم و صبر تا دستورات خدا را سرپیچی نکنیم؟

پوچی این عالم را، کم ارزشی عالم کوتاه مدت را آنجا درک می کنیم و معلوم میشه چرا پشیمان هستیم و چرا دوزخی پشیمان است و چرا بهتر از آن هم پشیمان است و چرا امیرالمومنین نیست. و معنی این آیه که ان الانسان لفی خسر را درک میکنیم.